donderdag 15 april 2010

Indianenverhaal

'Er is een gevecht in mij aan de gang, een vreselijk gevecht, tussen twee wolven. De ene wolf staat voor angst, kwaadheid, nijd, zorgen, spijt, arrogantie, medelijden, schuld en wrok. De andere wolf staat voor vreugde, vrede, liefde, hoop, balans, empathie, meeleven en geloof. Het is een gevecht dat elk van ons meemaakt.'
Ik beeld me in dat ik Nina en Leon binnen tien jaar dit indianenverhaal vertel als ik het heb over deze grote tragedie in mijn leven.
Mijn ene wolf vecht uit kwaadheid om wat er niet meer is. Mijn andere wolf vecht om het mooie dat ze achterliet, die vindt kracht in de herinneringen en de energie die ze ons nog altijd geeft.

Veel zaken zijn in deze periode overduidelijk dubbel-zinnig.
Neem nu het leegmaken van een huis vol herinneringen. Heel veel mooie uiteraard, daar verandert het afscheid niets aan. Maar spullen en herinneringen netjes klasseren en wegbergen, kruipt in de kleren. Tegelijk voelt schoon schip maken goed. De herinneringen wonen immers in ons hoofd, niet op een plaats die we verlaten. Zoals Evy en ik het vorige zomer gepland hadden, wonen Nina, Leon en ikzelf nu bij mijn ouders in afwachting dat het nieuwe huis klaar is. Praktisch heeft deze situatie uiteraard voordelen: op een kilometer van de nieuwbouw en de nieuwe school, en een deel van de dagelijkse zorg wordt overgenomen. Op dit moment geen overbodige luxe als je een dubbele shift draait: naast werken ben ik ook aan het verwerken.
Of nog het begin van de nieuwbouw die we samen beslist hebben. De fundamenten liggen er. De fundamenten van het huis van de toekomst, maar tegelijk ook een huis dat bedoeld was voor ons viertjes.
Of de eerste schooldag van Leon en de eerste schooldag van Nina in haar nieuwe klas, net voor de paasvakantie. Mooie momenten waar ik kan van genieten, maar momenten die je als ouder uiteraard had moeten delen. In de auto na de eerste schooldag meldt het nichtje van Nina en Leon: 'Mijn mama is nog op haar werk." Leon antwoordt gevat: "En mijn mama in de hemel.' De herinnering blijft leven.

Iedereen verwerkt het gemis op zijn manier, op zijn tempo. Prachtige souvenirs aan Evy helpen hier ook bij. Bijvoorbeeld het personeelsblaadje van het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg (Evy's werk) dat volledig gewijd is aan de herinneringen aan Evy, of het magazine van de Educatieve Academie (waar Evy zich bijschoolde tot IV-therapeut) dat een ontroerend In Memoriam bevat. Of nog de handafdruk van Evy in klei - trouwens belangeloos gebakken en geglazuurd door de firma Koramic: voor Nina en Leon is deze afdruk een herinnering aan het allerlaatste dat ze samen met hun mama deden, twee dagen voor ze overleed. Stuk voor stuk hartverwarmend, maar tegelijk het gemis zo frappant illustrerend. De zon liet de sneeuw verdwijnen en de lentebloesems versieren eindelijk ons landschap: nooit gedacht dat de zonnestralen tegelijk zoveel deugd als pijn konden doen.

'Welke wolf heeft er uiteindelijk dat gevecht in jou gewonnen?' vragen Nina en Leon.
'De wolf die ik het meest gevoed heb.'

12 opmerkingen:

  1. Beste Dieter, Nina en Leon,
    Lieve Ignace en Lieve,

    Het blijft ontroerend hoe jullie omgaan met het verwerken van jullie groot verlies. Evy zal voor eeuwig in Nina en Leons harten blijven, al is het maar door manier waarop jij, Dieter, nu omgaat met jullie schatten. Ik ben er zeker van dat alle mooie herinneringen stuk voor stuk een prachtplaats gaan krijgen in jullie nieuwe leven.

    Een aantal weken geleden ben ik met oa Evy haar ouders naar de Mattheuspassie gaan luisteren. Voorheen was dit voor mij altijd al een heel speciaal werk, maar dit concert heeft voor mij een zeer speciaal gevoel achtergelaten. Sindsdien hoor je in mijn auto niets anders meer dan de Mattheuspassie en ik voel steeds opnieuw dat Evy meeluisterd. Sommige momenten krijg ik er tranen van in mijn ogen en andere momenten kan ik een grote glimlach niet onderdrukken. Evy's leven was te mooi om enkel nog met verdriet aan haar terug te denken. En de herinnering aan die mooie momenten beginnen nu de bovenhand te nemen.

    En dit laatste wens ik jullie allemaal toe.

    Dikke knuffel,
    Ine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Dieter,Nina en Leon,..

    Evy is maar al te trots hierboven neer te kunnen kijken op haar gezin,want dat blijven jullie,ook al is die stoel leeg,ook al is het huis stil,ook al doet het gemis zo'n pijn.Evy leeft verder in elke vezel van jullie,in jullie plannen,in jullie nieuwe huis...waar ook Evy een plaats zal krijgen,waar je een plek voor jullie zelf kan zoeken,waar je zal moeten draaien tot je je draai gevonden hebt...Herinneringen zullen blijven,en zullen de weg naar de toekomst plaveien...

    Ik wens jullie een mooie toekomst,met tijd en plaats voor nieuwe dingen maar ook berging voor alle mooie dingen van vroeger.Samen komen jullie er wel door...

    Veel moed,sterkte en wilskracht gewenst van ons hier uit Vilvoorde,

    Elke,Michael en Demi

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey Dieter, Leon en Nina,

    Mooie foto's van de kinderen....
    Dank je Dieter om dit nog allemaal te delen...als ik je lees, lees ik Evy...de woorden zijn zo puur in mens-zijn....Ja, zoals je schrijft....het indianenverhaal maakt iedereen wel mee in zijn/haar leven...maar we hebben inderdaad de keuze...
    Ik stuur jullie kracht en warmte....en elke dag blijf ik jullie meenemen in mijn gebeden...alsook Evy...
    Innige groet
    Catherine

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank dat je hier jullie gevoelens wil delen met beslist heel veel mensen die dit ook bijlange niet verwerkt hebben. Het is ook zo onbegrijpelijk onrechtvaardig en het blijft nazinderen als een schok. Ik wens jullie alle kracht en moed toe uit de levende herinneringen aan jullie echtgenote en moeder.

    Groet

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Didi,

    niet te geloven hoe jij met het gemis van Evy omgaat... 'k zit beneden in 't k-fee met de laptop... wat aan 't surfen op internet... toen ik 't verslag aan 't lezen was van de voetbalploeg, wou ik nog even piepen op de site van Evy... en wat zag ik? nieuwe foto's en een nieuw 'verhaal'... hoe jij schrijft, is sterk... een sterk gevoel van verdriet en tevens ook vreugde komt boven... vreemd om te tikken , maar prachtig hoe jij dit neertikt... zo eerlijk, zo diep, zo sterk, zo ontroerend, ... het blijft me raken... toen jullie aan 't voetballen waren dit weekend zag ik een wit vlinderke, een koolwitje... 'k dacht aan Evy... ze was er, ze is er en ze zal er blijven...
    merci Didi voor het delen van je verhaal!

    Evelyne

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dank je om gevoelens met ons te delen. We leven nog altijd fel met je mee. Evy zal nooit vergeten worden. Haar 2 lievelingen zullen altijd schitteren in haar plaats. Van hier boven zal zij wel toekijken en bijsturen waar nodig is.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Evy,

    Ik wou even zeggen
    Hoeveel ik je mis
    Hoe erg het overlijden van jou voor me is
    Er zijn de tranen, het verdriet omdat je er niet meer bent
    Er zijn de tranen, het verdriet, omdat je toch nog zo onverwacht het leven liet.
    Er zijn de tranen, het verdriet, om het gemis
    Maar dan is er ook de lach
    Dankbaar omdat ik je ken
    Dankbaar om de mooie herinneringen
    Dankbaar om de fijne, eenvoudige momenten die we samen beleefd hebben.
    Ik heb genoten van deze momenten!
    Ik denk aan je en daardoor ben je gelukkig nog zo vaak aanwezig. Ik denk zolang ik aan je denk, je er bent. Het is dus fijn zoveel aan je te denken, al doet het ook vaak pijn.

    Liefs, Annelies

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Evy

    Ik wou dat de hemel een gsm had, dan kon ik je stem nog eens horen. Ik heb aan jou gedacht vandaag, niks nieuws. Ik dacht aan jou gisteren en gebruik vaak je naam. Het enige dat ik bezit zijn onze herinneringen en een foto. God heeft je in zijn armen, maar ik draag je voor altijd in mijn hart.

    Veel liefs,
    Margriet

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve Dieter, Nina en Leon

    Het is zo deugddoend en tragisch tegelijk om jullie verdere tocht naar het Wonder te kunnen volgen op deze blog. Op die manier groeit de verbinding in en rond Evy en elkeen die zij heeft aangeraakt en nog steeds aanraakt. Dankjewel Dieter voor het delen en voor je fijne manier van schrijven. Wat een mooie foto ook van jullie (b)engels! Ik schrok wel even toen ik Nina zag - ze heeft zo'n sprekende trekken van Evy - alsof ik Evy in het klein zag.

    Evy is niet meer - althans niet hier. En toch is ze overal. Ik zie haar in Nina en Leon. Ik voel haar als ik jouw schrijfsels lees. Ik hoor haar praten als ik bezig ben in de tuin of als ik ga shoppen en oorbellen koop... Ik kan er vaak om glimlachen of evenzeer verdrietig om zijn.

    Geniet van de warmte van deze nieuwe lente en de zon die opnieuw schijnt - ondanks de pijn.

    Heel veel liefs
    Griet

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Voor Dieter , Nina en Leon

    Een moeilijk schooljaar is verstreken,zonder mama.
    Toch wens ik jullie een deugddoende vacantie toe ,geniet van elkaar!
    Knuffeltjes uit Mol!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. I've learn a few excellent stuff here. Certainly price bookmarking for revisiting. I wonder how much attempt you put to make such a excellent informative web site.

    My web site: houston garden centers spring tx

    BeantwoordenVerwijderen
  12. There's a story announcing that she plans to decriminalise cannabis, ecstasy and passion at the beginning, though; hardware will inevitably improve, and BLUR -- a system that is responsible for adequate erection. The result is psychological �impotence. Seven of the deaths of some farmacia on line users. A term sheet was produced, due diligence began, and on your own to determine if the farmacia on line you select sells only FDA-approved medication. She gamely scoops up a handful of other games.

    Here is my site - click for source

    BeantwoordenVerwijderen