Ondeelbaar

"Wanneer komt mama terug, papa?"
Die pertintente vraag stelde Leon, straks wordt hij 3, me een paar keer. Niet dat ik er geen antwoord op gaf - zoals jullie ondertussen wel weten, zwijgen we Evy's dood niet euhm... dood - maar blijkbaar houdt het Leon tijdens mijn verlof extra bezig. Het is kinderspel om te zien dat een verlof zonder mama écht niet klopt. Zoveel leuks te beleven, zoveel gezinsplezier en zoveel dingen die we niet kunnen delen.

Evy en ik hebben voor haar dood alles kunnen zeggen. En tegelijk kunnen we er niet omheen: er blijft nog teveel ongedaan, teveel ongezegd. Onlangs las ik deze levenswijsheid: "Life isn't about waiting for the storms to pass, it's about learning to dance in the rain!" Zo waar hé: niet wachten tot de storm over is: maar leren dansen in de regen, daar gaat het om.

Met Evy hadden we het over deze blog na haar overlijden. "Schrijf gerust even verder. Zolang je wil, maar volg zoals steeds je gevoel," gaf ze me nog mee.
Evy's blog blijft bestaan, maar jullie moeten geen nieuwe berichten verwachten, al blijft er zoveel ongeschreven.

Hartelijk dank aan de talrijke bezoekers (nog altijd meer dan 500 per week!), onder meer voor jullie hartverwarmende steunbetuigingen. Laat vooral niet na jullie herinneringen aan Evy, of jullie gedachten te delen via de blog, met mekaar, met Evy's familie en vrienden of met mij. Hoe moeilijk dat soms ook is. Maar het doet deugd.

Nog dit
Een blik over m'n schouder
Je bent er niet
Met zicht op de horizon
Voel ik de kracht die je me geeft

Liefs
Dieter