Een dag uit het leven van…

"Wat zag ik er toen slecht uit!" schrik ik even. In maart meldde ik op deze blog (zie "Champagne!?") dat ik gevolgd werd. Nee, achtervolgingswaanzin is geen bijwerking van de chemo. Ik werd bij mijn laatste chemokuur wel degelijk een dag gevolgd door een journalist en een fotograaf van "Leven", het magazine van de Vlaamse Liga tegen Kanker - de organisatie achter Kom op tegen Kanker. Je kan het verschenen artikel nu gewoon op de tegenkanker.be-site lezen (klik hier ).

Nu begrijpen jullie dat ik er even tussenuit knijp tot de mediastorm - die dit artikel ongetwijfeld ontketent - gaat liggen. Van 't weekend gaan we met de schoonfamilie naar Center Parcs! Een paradijs voor de 6 kleinste kinderen, maar evenzeer voor mijn man die geen moeite zal hebben om het kind in hem te laten bovenkomen ;-)

Al te actief zal ik niet kunnen zijn, ik moet nog heel veel rusten. Maar dat zie ik volledig zitten! Het wordt ergens ook een speciaal weekend: voor de eerste keer zal ik mij buitenshuis vertonen zonder sjaaltjes.

Hoe dat was, lezen en zien jullie binnenkort op deze blog.

Kippenvelmoment

"Ik zou dat wel gewoon worden, zoveel lof krijgen," vertel ik Dieter voor ik moe maar voldaan in slaap val. Wat een heerlijk gevoel is het om een daverend applaus te ontvangen na de presentatie van mijn eindwerk. Het was voor mij dan ook echt een prachtig moment, de kers op de taart na vier intense jaren opleiding.
Op voorhand was ik bang dat er amper iemand naar mijn presentatie zou komen kijken. Die vrees blijkt helemaal ongegrond: het lokaal van mijn presentatie zit barstensvol. Er kijken meer dan 50 mensen toe hoe ik de concrete cases en richtlijnen van mijn duplopoppenmethodiek uit de doeken doe. Niet alleen familie en medestudenten, maar ook afgestudeerde therapeuten en studenten.
Verbaasd kijk ik toe hoe er een stormloop ontstaat op het stapeltje eindwerken (met veel kleurenfoto's) die traditioneel te koop aangeboden worden. In geen tijd was ik door mijn kleine voorraad heen. We hebben dan maar de adressen genoteerd van de mensen die we er eentje zullen opsturen.
Ik moet eerlijk zeggen: het gaf me wel een kick om voor zo'n groep te staan. Mijn energiepeil was die dag top, alleen al door de adrenaline. En ik was amper nerveus, wat nog eens mijn persoonlijke groei in de verf zet. Het smaakt zelfs naar meer. En misschien komt er ook meer! Na mijn presentatie vroeg iemand of ik het zag zetten om in een CAW (Centrum Algemeen Welzijnswerk) eens een workshop wou geven over het werken met de duplopoppen en andere materialen. Ik zie dat best zitten. Wie weet, als het meevalt, organiseer ik hier later wel een workshop of opleiding voor.
Je ziet: die afstudeerdag en mijn geslaagde presentatie heeft me echt een boost gegeven, en tonnen energie. En zin om er werk van te maken. Gelukkig heb ik nu rustig die tijd om de plannen concreet te maken.
In oktober, in de shock na de keiharde diagnose, vreesde ik heel even dat dit een verloren jaar zou zijn, maar dat is het dus allesbehalve geworden: ik mag me nu officieel Therapeute in de Interactionele Vormgeving noemen. Deze 4-jarige opleiding heeft me tijdens mijn behandeling enorm geholpen en ik zie die ook als een gigantische cadeau. Wat ben ik gegroeid en sterker geworden, zowel als therapeut als op persoonlijk vlak.

Zoals ik al zei tijdens mijn presentatie: "Uit de grond van mijn hart, bedankt aan iedereen die me hierbij geholpen en/of gesteund heeft!"

Happy birthday, Nina!
Op het moment dat ik zaterdag iets na vijf uur aan mijn presentatie begon, bedacht ik dat Nina precies vier jaar geleden geboren werd. De jarige hebben we jammer genoeg maar heel even gezien 's morgens, maar we hebben dat de dag ervoor en de dag erna uitgebreid goedgemaakt. Vandaag, woensdag, volgde nog het kinderverjaardagsfeestje: 8 kleuters kwamen onze tuin onveilig maken. Gelukkig was het mooi weer van de partij, zodat we ons huis nog in één stuk kunnen verkopen. Ons huis staat trouwens nu net te koop op immoweb. Er zijn zelfs al een paar geïnteresseerden langsgeweest. En net kwam iemand al voor de tweede keer kijken. Ook de plannen van ons nog te bouwen huis zijn bijna klaar. Dubbel spannend dus!

Maar nu eerst even wat bekomen… en rustig nagenieten van het applaus dat in mijn gedachten nog steeds nagalmt. Ik hoor het nog als ik mijn ogen dicht toe. Moe maar voldaan!

Poppen in beweging

Wat hebben we genoten van ons weekje aan de Moezel! Vier dagen gezellig druk met ouders, broer en zus. En op zondagmiddag iedereen uitwuiven, ook Nina en Leon die enkele dagen bij de ouders en schoonouders logeren.

Wat hebben die heerlijke vier dagen alleen met ons tweetjes deugd gedaan! Het weer was prima en we konden slapen wanneer en zo lang we daar zin in hadden. Niets doen, de toerist uithangen, terrasje doen, een romantisch gastronomisch diner dat we cadeau kregen van de familie... Samengevat: ons-tijd. Tijd voor urenlange gesprekken zonder gestoord te worden. Of voor stilte. Een, euh, brede rivier van tijd was echt wat we nodig hadden, ook als koppel tanken we gretig bij.

Aandacht aandacht

De rust met zicht op de Moezel was ook perfect om de presentatie van mijn eindwerk voor te bereiden. Een presentatie van 50 minuten! Gelukkig slaagt mijn ventje erin om de foto's van het eindwerk in mijn presentatie te verwerken. Zo zal iedereen zich een beeld kunnen vormen hoe de poppen soms weer aan het dansen gaan bij mijn cliënten.Volgende zaterdag 13 juni is immers de afstudeerdag van mijn 4-jarige opleiding Interactionale Vormgeving. In Malle presenteert iedereen die afstudeert zijn of haar eindwerk op een creatieve manier in 50 minuten.

Omdat op die afstudeerdag ook (ex-)studenten, collega's, vrienden en familie welkom zijn, moest ik daarvoor net als mijn medestudenten een "wervende" tekst opstellen. Dit om de bezoekers naar mijn presentatie te lokken. Dit is alvast mijn promo-tekstje.
"Poppen in beweging. Of hoe duplopoppen en allerhande materialen de individuele psychotherapie met volwassenen verrijken.

Ooit al eens het gevoel gehad dat je vastzit in therapie? Dat de cliënt vast is geraakt in zijn voelen, denken of niet tot actie komt? Het werken met duplopoppen en allerhande materialen kan helpen om zowel bij cliënt als therapeut terug beweging te brengen. Een praktische gids met stevige basisprincipes, concrete richtlijnen, valkuilen en bovenal sprekende uitgewerkte praktijkvoorbeelden in woord en beeld. Laat u verwonderen door de wereld van de poppen, de wereld van het beeld."

Mocht je zaterdag echt niets te doen hebben, in psychotherapie gëïnteresseerd zijn en in de buurt zijn van Malle: iedereen is welkom in het Provinciaal Vormingscentrum te Malle: inkom is 8 euro, inclusief koffie en thee (inschrijven hoeft niet). Voor meer info en het dagprogramma, klik je hier.

Mijn presentatie begint om 17u in lokaal D20, maar mijn medestudenten gaan al van start vanaf 11 uur 's morgens.
Ik verwacht me aan een spannende dag. Maar ook een beetje emotioneel, want het is tenslotte een afscheid van vier intense jaren.

Dokter dokter
Vandaag moest ik op visite bij de oncologe in het UZ. Geen leuke plaats, en best confronterend. Ik klaag vooral over een serieuze weerslag. Mijn energiepeil is nog niet zo laag geweest na de chemo. Rusten en veel geduld is de boodschap. Voor de rest verloopt alles volgens verwachting. Vanaf nu ga ik driemaandelijks op consultatie, afwisselend bij de oncologe en de gynaecoloog. En jaarlijks volgt er een grondig onderzoek van borst, lever en longen.

De boodschap is dat alle kankercellen "hoogstwaarschijnlijk" uit mijn lijf zijn. Die kleine kans dat... proberen we uit ons hoofd te zetten. Op het moment dat ik even de krop in de keel krijg, ben ik blij dat Dieter het even overneemt.