zondag 17 mei 2009

Meestgestelde vragen

"Ik ben het moe om moe te zijn," antwoord ik met een kwinkslag aan de telefoon. De laatste bestralingen zijn ruim een week achter de rug. De chemo- en radiotherapie hebben hun fysieke en mentale sporen nagelaten.
Zo is de meestgestelde vraag meteen al beantwoord: hoe het nu met me is ;-)

Aangezien elke kanker anders is, zijn ook de kankerbehandelingen heel verschillend. Vandaar hieronder enkele van de de meestgestelde vragen op een rijtje, het waren ook onze grootste vragen aan het begin van de behandeling.

Pakt mijn behandeling aan?
Onmogelijk te zeggen in mijn geval. Chemo en bestralingen dienen soms om een kankergezwel kleiner te maken. Bij mij niet: de twee borsttumoren en de aangetaste okselklieren zijn bij mij operatief verwijderd. Uitzaaiingen had ik gelukkig niet. De chemo en bestralingen zijn louter preventief. De kans bestaat immers dat een kankercelletje via het bloed ontsnapt was, en zich heeft vastgezet op bijvoorbeeld lever, bot of longen. Precies die cellen moeten met de chemo en bestralingen aangepakt worden, want die zouden later weer actief kunnen worden.

Ben ik nu genezen?
Helaas kan niemand met zekerheid zeggen dat alle eventueel resterende kankercellen vernietigd zijn. Dat zal de tijd moeten uitmaken. En de regelmatige controles. Afwachten dus. Als, ik bedoel, wanneer ik genezen verklaard word, dan blijf ik altijd in een risicogroep en zal ik levenslang opgevolgd worden - minstens tot mijn honderdste dus!

Zijn de behandelingen nu achter de rug?
Nee, niet echt. Ik neem nu Nolvadex-pillen om de hormoonproductie in mijn eierstokken te bevriezen. Die bieden extra bescherming, want mijn tumoren bleken hormoongevoelig, wat betekent dat hormonen de groei van de eventuele kankercellen zouden stimuleren. In principe zou ik dus een paar jaar niet meer menstrueren. Maar bij jonge vrouwen zijn die pillen alleen soms onvoldoende, zoals bij mij het geval is: deze week kreeg ik sedert lang weer mijn maanstonden. Dat was even schrikken, want hormonen die door mijn lichaam gieren, vind ik op dit moment niet bepaald een aangename gedachte. Ik zal nu maandelijks een extra spuitje krijgen om dat te verhelpen. Hopelijk vallen de effecten van die blitz-overgang wat mee.

Wanneer mag ik weer gaan werken?
Ik hoop dat ik vanaf oktober of zo weer kan werken, maar dat moet ik nog met de oncologe bespreken. Uiteraard moet ik eerst echt nog recuperen en op krachten komen.

Wanneer krijg je je nieuwe borst?
De huidcellen van mijn ex-borst zijn natuurlijk serieus gehavend door de bestralingen. Dat weefsel moet nu eerst volledig herstellen vooraleer de plastische chirurg aan de slag kan. In oktober heb ik mijn eerste afspraak, maar waarschijnlijk zal de zes uur durende operatie ten vroegste in de lente van 2010 gepland worden.

zondag 3 mei 2009

De toekomst-plannen

"Schatje, als je geen dromen hebt, besta je dan nog? Als alles perfect is, is er dan nog hoop?" Die levensvragen vuurt Dieter op me af nadat hij me afhaalt aan het station. "Pff, zo diep." Mijn hoofd zit vol na de laatste lesdag van mijn opleiding. Ik ben doodmoe, maar probeer toch nog een antwoord te formuleren: "Ik vooral probeer intens te leven in het heden, met mijn verleden en toekomst. Het lukt me zelden, maar ik blijf proberen."

Het zet me nadien wel aan het denken. Perfect is alles zeker niet voor 't moment maar dromen zijn er zeker. Ook plannen: concrete uitwerkingen van onze dromen en toekomstbeelden. Ondertussen zijn jullie vast benieuwd. De ziekte heeft me de stilte bezorgd om na te denken over de toekomst en plannen te smeden:

Plan 1: ik ga minder werken
Binnen een paar maanden, na mijn ziekteverlof ben ik van plan minder te gaan werken, halftijds of zo.
Gevolg: meer tijd voor mezelf en mijn gezin.

Plan 2: ik word zelfstandig therapeute in bijberoep
Mijn therapieopleiding zit er (bijna) op en ik voel me echt gewapend om deze stap te zetten. Eindelijk zal ik min of meer hetzelfde doen als op mijn werk (in het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg), maar aan andere mensen, mensen die bijvoorbeeld door de huisdokter doorgestuurd worden naar een privé-therapeut in plaats van naar een Centrum.
Gevolg: ons huis is daar niet op voorzien; ik kan nu eenmaal geen cliënten in mijn living ontvangen; en we hebben wel een bureau, maar die is enkel bereikbaar via de living... Ik vind wel ergens een therapieruimte in de buurt als voorlopige oplossing; de definitieve oplossing is plan 3.

Plan 3: we gaan bouwen
Ja, we gaan bouwen. De kogel is door de kerk. We hebben bij een bouwfirma een stukje bouwgrond gekocht waarop ons huis tegen de zomer van 2010 gebouwd wordt. Met een eigen therapieruimte! Velen denken waarschijnlijk aan een stereotiepe sofa waar je languit je verhaal kunt doen. Dat wordt het dus niet! Zo een soort therapie is het niet. Eerder een therapieruimte waar er ruimte is om op zoek te gaan naar verandering. Change! Maar dan verandering die vanbinnenuit komt.
Gevolg: ons huis staat vanaf volgende week te koop!

De laatste straaltjes
Nu donderdagmorgen 7 mei volgt mijn laatste bestraling! Meteen erna neem ik de trein naar Antwerpen voor een dag "eindevaluatie" van de therapie-opleiding. Een dag om naar uit te kijken dus.
Oh ja: bedankt aan iedereen voor de krachtige verjaardagswensen ;-)