vrijdag 20 februari 2009

Los van de kanker

"Los van de kanker, hoe gaat het eigenlijk met je?" vraagt Dieter aan de keukentafel terwijl Nina en Leon tikkertje spelen. " Ik bedoel, je weet wel, algemeen, euhm," Dieter merkt mijn wat vertwijfelde blik en corrigeert zich nog voor hij me laat antwoorden. "Het is moeilijk om jezelf te zien 'los van de kanker' hé. Je kunt geen gedachte afmaken of je komt uit bij die ziekte."

Inderdaad. Alles wat ik denk, voel, meemaak en op korte of lange termijn plan, valt niet los te koppelen van mijn ziekte, of ik dat nu graag heb of niet. Het is voor ons beiden een dagelijkse realiteit. Een realiteit die ons soms verdrietig maakt maar waar we verder heel gewoon over doen en vaak ook mee lachen.

Maar we laten het niet om plannen te maken, dat is zeker. Plannen om te reizen, te verbouwen of te verhuizen, om straks wat minder te gaan werken en om ooit therapeut in bijberoep te worden. Ons weekje zomerverlof in Frankrijk met vrienden is alvast geboekt, daar kijken we nu al naar uit, zeker omdat die donkere winter dan helemaal voorbij zal zijn. Trouwens, wat ben ik blij dat ik in oktober ziek geworden ben. Ik bedoel, zo zal ik na mijn behandeling tijdens deze koude winter kunnen herstellen in de zomer. Dat zie ik wel zitten: terrasje doen, boekje lezen in de schaduw, met de kindjes spelen in de tuin. Ik weet het gewoon: het wordt een mooie zomer!

Maar het gaat goed met me, dank je. De tweede taxotere-fluosessie van vrijdag de 13e heeft ongeveer hetzelfde effect als de eerste. Dat betekent: eerst een vrij rustig weekendje, om maandag en dinsdag krijg ik onder meer de slechte smaak en de spierpijnen te verduren. Het verschil is dat ik er nu op voorbereid ben. En dat scheelt. Woensdag voel ik me - behalve de vieze smaak in mijn mond - alweer een heel stuk beter. Een ander verschil zal ik binnenkort ondervinden: mijn weerstand zal op de tiende dag na de fluosessie eens niet de dieperik in duiken. Dat heb ik te danken aan het neulasta-spuitje, een soort epo-spuit maar dan om de aanmaak van witte in plaats van de rode bloedcellen een boost te geven.

Heeft het met die spuit of met de fluo te maken? Ik weet het niet, maar ik slaap heel slecht de laatste dagen. Ik heb bovendien last van het soort hitteaanvallen waar vrouwen in de menopauze last van hebben, de gevreesde vapeurs of opvliegers. Vreselijk! En het is precies alsof ik mijn hersens niet kan laten ophouden met werken. Ze doen echt overuren. Maar ik bekijk het graag positief: ze werken tenminste nog. En gelukkig maar, want mijn eindwerk dat binnenkort af moet zijn, vaart er wel bij.

Nu nog één fluosessie te gaan, op maandag 9 maart. In april starten dan de dagelijkse radiotherapie- of "zonnebank"-sessies - ideaal om mijn kleur wat bij te werken voor de zomer. Maar geen paniek, vrienden: ik ben geen topless-zonner ;-)

6 opmerkingen:

  1. Mijn buurvrouw heeft nu, ook na borstkanker, groen licht en 'go' gekregen na een paar jaren met operatie en behandelingen. Haar lijdensweg is over. Hoezeer wens ik ook jou hetzelfde resultaat straks toe!

    Groetje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Moed houden hoor, het einde is in 't zicht....
    Ben al een tijdje niet meer op blogrondjes geweest. Kom het even goedmaken en je een schitterende zondag en leuke carnavalsvakantie wensen. Later op de week kom ik eens echt bijlezen. Groetjes....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. kom je even wat moed inspreken...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hey Evy,

    Leuk om lezen dat het goed met je gaat. Wij blijven duimen dat het zo mag voort gaan.
    Nog één keer op de tanden bijten voor de laatste fluosessie. En na al dat licht te geven mag je nu zelf een beetje licht gaan ontvangen en een mooi kleurtje krijgen.

    Moet jij dan iedere dag heen en weer rijden naar Gent? Dat is ook altijd een eindje rijden hé.

    Veel succes volgende week. Ik zal voor je duimen!!

    Dikke knuffel,
    Ine

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey Evy,

    Je laatste fluosessie is nu al een paar dagen gepasseerd. Hopelijk heb je het zware nu allemaal achter de rug en wordt het nu wat makkelijker voor jou.
    Desalniettemin duim ik nog steeds ontzettend veel voor jou!!

    Kus
    Ine

    BeantwoordenVerwijderen