Terwijl Nina op zes december toch nog eens haar schoentje wou zetten - je weet maar nooit - is Evy maar al te blij dat sinterklaas op de boot richting Spanje zit. Want dat betekent dat de kerstperiode begonnen is. En dan mag de kerstboom in huis.
Sfeervol is ons huis wel, maar de realiteit bijt ons in het hart. Telkens de doktoren prognoses uitspraken, klopte Evy's kanker die moeiteloos. 1 op 5 patiënten met borstkanker hervallen binnen de 5 jaar. Evy hierviel na nog geen jaar. Minder dan een jaar te leven op 1 oktober 2009, tussen 2 en 4 maanden op 8 november.
Toen zat kerstmis halen er nog in, dertig worden in de lente al niet meer. Nu groeit het besef dat kerstmis, het sfeerfeest bij uitstek voor Evy, buiten bereik is. Ook Nina, die samen met Leon bij oma & opa logeert, weet dat maar al te goed.
De stemmige kerstliederen, de obligate kaarsjes, de versierde kerstboom met zijn schijnbaar miljoenen lichtjes vormen de achtergrond van de uitdovende kaars die Evy nu is.
Terwijl de tumor zienderogen zwelt, heeft Evy minder en minder heldere momenten - in medische termen: het begin van leverfalen .
Naast de rust die Evy uitstraalt, blijft ook Evy's karakter naar buiten sijpelen. Getuige de pittige reacties. Neem nu maandagavond: terwijl we het tweede bed beneden in de living installeren en we af en toe gevaarlijk dicht bij de kerstboom komen, luidt Evy "Kerstboomalarm!".
Evy is pijnvrij, niet meer misselijk en zowel dokters, verpleegsters als palliatief begeleiders hebben maar een taak: comfort. Haar naasten genieten van de ontroerende momenten van helderheid en de laatste momenten van echt contact. De wreedheid van het lot is zwaar om dragen.
Iedereen voelt dit aan als een mokerslag.
Maar misschien net daarom deze rare vraag aan degenen die Evy kennen: hoe typeren jullie Evy? Misschien ken je wel een grappige, mooie of kenmerkende anekdote? Misschien wil je die wel mailen of als reactie op deze blog zetten? Kerstboomalarm, weetjewel...
Dieter
dieter.vandenhende @ gmail.com
(de spaties voor en na "@" verwijderen aub - dit is om spam te vermijden)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een vrouw om te bewonderen!
BeantwoordenVerwijderenIn gedachten bij jullie
Petra
Wij hebben het gevoel dat we Evy pas recent beter hebben leren kennen. Een zeer moedige, goedlachse, optimistische vrouw en mama! We hebben zoveel bewondering voor haar...
BeantwoordenVerwijderenWe hoopten, misschien tegen beter weten in, om elkaar nog eens te zien op het feest van "de Gallekes"....
Veel lieve groetjes voor jullie allemaal,
Bart, Leen, Laurens, Maarten en Simon
hey
BeantwoordenVerwijderenzo goed kennen wij evy niet. luna en cato zijn deze zomer bij jullie komen spelen om de verjaardag te vieren van nina en ze vonden het een super verjaardag. luna was enorm blij dat ze mee mocht komen vieren alhoewel ze niet bij nina in de klas zit. evy heeft ze dan mooi geschminkt en dat herrinneren ze zich nog héél goed. ze voelde zich dan nochtans moe maar zorgde toch voor een leuke tijd.
verder wens ik jullie héél veel moed en sterkte in deze bijzondere moeilijke tijd. geniet van de bijzondere momenten die jullie nog hebben. geef haar een dikke knuffel van ons
groetjes mama van cato
Beste Dieter,
BeantwoordenVerwijderenDaar ik Evy al ken van bij haar geboorte, zal ik jou een mail sturen met de herinneringen aan haar die nooit uit mijn hart zullen gaan.
Ik kan jou en iedereen rondom jou alleen maar heel veel sterkte wensen in deze zeer moeilijk tijden.
Knuffel,
Ine en co
Lieve Evy, Dieter, Nina en Leon,
BeantwoordenVerwijderenOmdat ik geveld ben door de griep kon ik vorige week niet meekomen op bezoek met de collega's. Ik vind dit vreselijk jammer!! Doordat ik al 2 weken thuis ben,omwille van deze hardnekkige griep,heb ik wel veel tijd om na te denken... En lieve Evy,je bent nooit ver uit mijn gedachten weggeweest... Heel dikwijls schiet mijn gemoed vol wanneer ik aan jou denk, omwille van het gruwelijk oneerlijke feit dat je gaat sterven...
Maar ik moet ook dikwijls lachen, als ik denk aan onze zotte momenten samen... Ik heb jouw gevoel voor humor altijd heel erg gewaardeerd, jouw onklopbare optimisme, jouw kracht... Ik genoot zo van de momenten dat we het over jouw opleiding hadden, de opleiding die ik ook gestart ben,maar door omstandigheden heb moeten stopzetten... Ik vond het zalig om bij je binnen te springen, in jouw gezellige bureau, gewoon om eventjes te zwanzen, onder het goedkeurend oog van jouw "engel" ;-) Helaas hadden we altijd zo weinig tijd. Ik vervloek mezelf nu dat ik de trap niet vaker afgelopen,zodat we meer van die leuke momenten hadden beleefd...(maar zoals je weet was ik altijd zo uitgeput van al mijn gewicht de trap weer op te slepen ;-)
En wie had gedacht dat één van de sterktste vrouwen die ik ken zou getroffen worden door een niet te verjagen kanker-beest?? Ik zie ons nog zitten,elk aan een kant van jouw bureau, toen je vertelde over de tumor die ze ontdekten. Natuurlijk was ik geschrokken, maar ik was zo intens overtuigd van het feit dat jij het wel zou redden... Ik weet nog dat we er zelfs grapjes over maakten,... Je vroeg mij om leuke sjaaltjes mee te brengen uit Marrakech, voor wanneer je haar zou uitvallen... En ik was heilig overtuigd van het feit dat je door een gruwelijk zwaar jaar zou moeten, MAAR dat je ons daarna weer gewoon zou vervoegen,...
Lieve Evy, ik zal jou waarschijnlijk niet meer zien, maar ik weiger afscheid van jou te nemen!! Weet je nog hoe we beiden een beetje weigerachtig stonden tegen het spirituele aspect van onze opleiding?? En hoe we daar toch zo snel "onze draai" in vonden?? Wel allerliefste Evy,voor mij zul je altijd blijven verder leven in zoveel kleine mooie dingen.Ik weet dat het cliché klinkt, maar het is compleet niet zo bedoeld... Ik heb het nu al wanneer iemand over "mild zijn" praat, of wanneer ik duplo-popjes zie, of als iets alleen maar "mooi" kan genoemd worden, op de toon waarmee jij zo vaak een gemeenschappelijke bekende imiteerde,... En op die toon zou ik het nu ook tegen jou zeggen : "Evy,lieve schat,je bent een MOOI mens"!!! 't Ga je goed!! Ik wacht geduldig op een signaal van jou ;-)
Tine P.
Ik ken Evy van haar blog hier en dit jaar zal ik maar één kerst- en nieuwjaarswens hebben.
BeantwoordenVerwijderenamai zeg is me dat verschieten veel sterkte alvast evy zat bij mij in de klas
BeantwoordenVerwijderenWoorden schieten me te kort om iets op te schrijven. Maar mijn gedachten zijn nu bij jullie. Veel sterkte in deze moeilijke tijd.
BeantwoordenVerwijderenPatricia Jimmy, Styn en Kaat Vanhoutte,(klasgenootje van Nina)
Nadia zei
BeantwoordenVerwijderenDieter en familie,
Mijn kindjes zitten in het 1e en 2e lj in de stedelijke basisschool waar nina school loopt. Ik hoorde het nieuws van mijn collega, evy meisman, mama van nina en leon, 29 jaar. Mijn eerste gedachte: dit kan toch niet DE evy zijn waar ik 6 jaar lang samen school heb mee gelopen.
Vandaag krijg ik mijn collega op bezoek. Ze zegt: evy heeft een blog, je moet maar eens kijken.
Dit doe ik, het eerste wat ik zei: Dat is DE evy van vroeger. Ik heb haar sinds 1992 niet meer teruggezien, maar toch herken ik haar. Ik zag het, ik las het, ik kan dit niet geloven. Woorden schieten me te kort.
Alleen nog dit,
STERKTE
Dieter,
BeantwoordenVerwijderenEvy is zo een pracht van een vrouw.
Ik zal de gesprekken die we voerden nooit vergeten. De eerste keer bij jullie thuis, voelde ik direct een band met Evy, zo spontaan, zo los...
Hou je goed Dieter!!