vrijdag 13 maart 2009

Champagne!?

De voorbije weken heb ik de eindspurt voor het eindwerk van mijn therapeutenopleiding ingezet. Aan de finish ben ik nog niet, maar hij is wel in zicht. En ik ben er trots op! Ondanks mijn kanker - of precies dankzij, wie zal het zeggen - heb ik echt het gevoel dat dit het eindwerk is dat ik wou maken. Wat nu rest, is enkel nog het voorwoord en de verwerking van de commentaar die de lector en mentor binnenkort geven.

Maandag 9 maart 2009: de zesde en laatste fluosessie in Gent. Ik had dit bewust niet vorige vrijdag gepland zodat ik het opleidingsweekend kon meebeleven. Enkele weken geleden kreeg ik een e-mail van de hoofdredacteur van "Leven", het magazine van de Vlaamse Liga tegen Kanker - de organisatie achter Kom op tegen Kanker. Of ik het zag zitten om een dag lang gevolgd te worden. Er zou daarover een artikel verschijnen in de zomereditie van "Leven", in de rubriek "Een dag uit het leven van…" Ach, waarom ook niet hé, een beetje afleiding kan op zo'n dag geen kwaad.

's Middags eten we een hapje in de buurt van het ziekenhuis. Leon blijft bij oma vandaag, maar Nina is er dit keer opnieuw bij. Zij wil met eigen ogen zien hoe chemokasper het allerlaatste kankercelletje opeet. "Leuk dat jullie allebei in roze en zwart zijn," zegt An, de fotografe, terwijl ik dat nog niet eens opgemerkt had. Het gezelschap in het ziekenhuis stoort me niet, we kunnen rustig wat praten. Rond 5 uur, als de fluosessie er bijna op zit, vraagt Carla, de journaliste: "En, gaan jullie dit vieren als jullie straks thuiskomen?" "Natuurlijk," antwoorden we in koor. De champagne staat al koud." "Ok, dat wordt dan een mooi slot van het verhaal van jouw dag." Meteen na haar vertrek, tijdens het laatste half uurtje dat ik de chemo krijg, sluit ik me zoals de vorige keren weer af: ogen dicht, MP3-speler aan en weg van deze plek. Dieter en ik zeggen geen woord meer.

Onderweg naar huis merk ik dat mijn stemming gekeerd is. Ik krijg wat hoofdpijn, waarschijnlijk ook door het plotse besef dat "het" niet gedaan is, maar dat ik voor een paar lastige dagen sta.
De champagne laten we in de koelkast tot over drie weken. Want dan pas hebben we iets te vieren: dan moet ik eens niet terug naar de fluo. De 30 dagelijkse trips naar het Kortrijkse ziekenhuis voor de radiotherapie onderschat ik daarbij geenszins, evenmin als de hormoontherapie. Maar dat zijn zorgen voor april.

"Blij dat je ervan af bent?" vragen jullie zich waarschijnlijk af. "Nee, want ik ben er nog niet van af. Dit is en blijft een ellendige week, met bevroren spieren, hevige pijnscheuten en nog geen energie genoeg om een spaarlampje te laten oplichten." De mensen zeggen nochtans dat ik er goed uitzie. Goed voor een kankerpatiënt, voeg ik er dan zelf binnensmonds aan toe, hoewel ik het compliment wel weet te waarderen. Maar ik zou er liever veel minder goed uitzien om me iets beter te voelen. Vandaag lijkt dat eerste alvast te lukken, ik zie eruit als een overrijpe tomaat. Maar me beter voelen doe ik niet.












Oh ja: het resultaat van de reportage lezen en zien jullie als het artikel verschijnt, ik hou jullie op de hoogte.

9 opmerkingen:

  1. Hey lieve Evy
    Steeds weer fijn om je blog te lezen. Alsof je me steeds weer een beetje meeneemt op weg doorheen licht en donker.
    Het weekend en die ene reactie blijven me achtervolgen merk ik. Het was écht wel mijn stuk en ik wil me er echt nog wel eens voor excuseren. Het was mijn slachtoffer dat nog maar eens riep hoe zeer het doet en dat ik er zo niet van weg moet lopen. Ik weet écht wel dat je dààr bent waar Innannah is geweest. Licht en donker. Licht en donker. Licht en donker. Holy Shit. Wens je alle kleuren van de regenboog om jouw dagen op te fleuren juist op die momenten dat je het het meeste nodig hebt!
    Las onlangs nog een hele mooie tekst en moest aan jou denken...
    Als we ziek zijn is het tijd om naar binnen te gaan en goed voor onszelf te zorgen: binnentijd en zelfzorg. Als we gezond zijn hebben we kracht en energie om te geven en naar buiten te gaan: buitentijd en delen.
    Wou je gewoon nog laten weten dat ik je echt wel in mijn hart heb gesloten... als een 'zusje':-)... Dikke kus. Ik kijk uit naar ons dagje samen! Griet x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Evy,

    Men zegt de "laatst loodjes wegen het zwaarst" maar ze zijn loodzwaar. Het lichtpuntje is er, de eerste fase van het genezingsproces is bijna achter de rug ook al zijn het nu nog heel zware dagen van misselijkheid en pijn. Hou je optimisme vast, laat het niet varen, het is net dat wat je er op deze moeilijke momenten doorhelpt. Kijk naar de lach op de snoetjes van Nina en Leon en bijt door ook al doet het knarsen zeer... Sterkte, we denken aan jou. Veronique Andrea en Emma

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Liefste Evy,

    Wat leuk dat je zo tevreden bent over je eindwerk. Het blijft toch steeds iets speciaals hé.
    Misschien heb ik het al iedere keer gezegd, maar toch vind ik het ontzettend knap van jou hoe je ons allemaal doet meeleven met wat jou overkomt. Nu weer met die reportage. Echt super van jou. Hiermee zal je ontzettend veel mensen helpen. Daar ben ik 100% zeker van.
    Jammer dat je nog niet kunnen proeven hebt van de champagne. Maar daarom zal ze binnen 3 weken zeker niet minder goed smaken hé.
    Het is misschien raar, maar van dat stukje van er goed uitzien maar je vreselijk voelen, kan ik perfect inkomen. Vreselijk hé. Nu denk ik wel dat het omgekeerde ook niet zo super is hoor. Maar het zou nu toch alle sinds beter zijn hé.
    Ik blijf toch duimen voor een snelle "goed uitzien en goed voelen".

    Dikke knuffel en veel succes met de nieuwe fase in je herstel!!
    Ine

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kwam heel toevallig op je blog terecht en ben zeer aangedaan van wat je overkomt. Heb heel veel bewondering voor de manier waarop je deze harde strijd levert.
    Ik duim uit alle macht dat je goede celletjes zich heel snel terug herstellen en je een mooie zomer tegemoet gaat genietend van je gezinnetje.

    All the best!
    Rit

    www.bloggen.be/frisco

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Evy,

    Hopelijk voel je je intussen al wat beter !
    Neen, je bent er nog niet vanaf, maar geloof me het ergste is achter de rug. Proficiat hoe je die tijd doorworsteld hebt.Ikzelf ga morgen voor mijn laatste kuur herceptine en dit alles was niks tov die fluo's. Ook ik ben 25x naar Kortrijk geweest vd. bestraling; wat allemaal heel goe meegevallen is. Indien gewenst kan ik je een heel goede crème aanbevelen. Maar dat is voor later, probeer nu maar eerst wat op krachten te komen om de volgende stap aan te kunnen. Veel liefs, ik leef met je mee
    Groetjes,
    Cathy

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dag Evy,

    via Marieleen vernam ik een hele tijd geleden dat jij ook borstkanker had. Hoe moe en zwak je je ook kan voelen, probeer zo vlug mogelijk contact op te nemen met een plastisch chirurg want er zijn lange wachtlijsten voor borstreconstructie. Bij mij is intussen alles achter de rug ! Als je info wil ivm plastische chirurgie in UZ Gent, ik ben bij Prof Hamdi geweest. ( Misschien zegt de titel van zijn boek, twee borsten, je iets...)
    Veel moed !

    Ann

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Liefste Evy,

    Het is een hele tijd geleden dat ik iets van mij laten horen heb. Maar ik wou je toch nog effe laten weten dat ik nog dagelijks aan je denk.
    Hopelijk gaat het nu met de bestraling wat beter dan met de fluosessie.
    Nog heel veel sterkte meid en hopelijk tot gauw.
    Dikke kussen,
    Ine

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hallo,

    Ook al ben ik niet zo'n schrijftalent, ik wil je toch even laten weten dat we met jullie meeleven en heel veel moed toewensen!!

    Leen, Bart en kids

    BeantwoordenVerwijderen
  9. he evy
    via via ben ik op jou blog terecht gekomen.
    ik ben zelf een nieuwe lotgenote.
    bij mij moet het dus allemaal nog beginnen.

    Maar ik vindt veel steun en info hier en je blog is ook heel duidelijk geschreven.

    ben blij dat ik hem gevonden heb.

    zelf ben ik 43 en ik heb net een borstsparende operatie achter de rug.
    maar met uitzaaiing in de oksel.

    Dus wij beginnen hier op 1 juli
    aan 8 kuren chemo
    25 x bestraling en 5 j pilletjes.

    we gaan hier vechten net als jij.

    grtjs miriam

    BeantwoordenVerwijderen