Hoofddoekenkwestie

'Gelijk heeft ze!" geef ik commentaar op de mening van een studiogaste op Radio 1 tijdens een uitzending over de hoofddoekenkwestie in Antwerpen. 'Een hoofddoek is een symbool van identiteit en wie zijn wij om die vrijheid te beknotten!'
'Zwijg nu toch en laat dat mens uitspreken,' sust mijn man.
Het is vrijdagvoormiddag en we zijn onderweg naar een weekendje family time in Center Parcs . Vanop de achterbank lijken Nina en Leon geboeid door de avonturen van Dora op het kleine DVD-scherm. Maar Nina mengt zich ook in de hoofddoekenkwestie. 'Wanneer mag je je sjaaltje nu af doen, mama?'
'Ik hou mijn sjaaltje liever nog wat aan, kindje.'
'Ga je dan zwemmen met je sjaaltje?'
'Nee, dat niet. Met mijn haartjes bloot.'
'Joepie!' juicht Nina en richt zicht tot haar broer: 'Leon, mama gaat met haar haartjes zwemmen!'

Drijvende UFO
Zwemmen met een borstprothese op de huid gekleefd is trouwens GEEN sinecure, wat de folder ook moge beweren (zie "Supercup"-post van december 2008). De kleefstrip komt na een tijdje gewoon los van mijn huid. Ik vrees al voor een UFO-scenario: een Unidentified Floating Object! Mijn man en schoonbroer maken zich er vrolijk over dat het perfect dienst zou kunnen doen als waterpoloballetje. Ik kies bij de volgende zwembeurt voor zekerheid: ik hou mijn BH aan en doe er gewoon een topje boven. BH-loze vrijdag is immers achter de rug!

Buiten het zwembad vertoon ik me liever niet zonder sjaal. Die sjaal geeft me een veiliger gevoel, hoe vreemd dat ook mag klinken. Een sjaal is ook veel stijlvoller: een sjaal voor elke outfit! En het voelt alsof ik mooi lang haar heb, dat hangt te wapperen in de wind.
'Nochtans is je nieuwe Sinead O'Connor-coupe heel mooi. Het staat je echt,' probeert Dieter.
'Ik voel me minder bekeken met mijn sjaal. Ik merk weer die starende blikken in mijn richting. En ik vind het niet mooi, mijn haar is ook iets minder blond.'
'Ik heb er ook op gelet en ik vind niet dat er meer mensen staren. Je hebt trouwens al jaren een kort kapsel, dat staat je. Nu is het gewoon extra kort. Een paar mensen zullen misschien denken: zo kort zou ik mijn haar niet doen. Maar ik denk niet dat ze het nog met kanker associëren. En de zon zal je haar snel laten verbleken.'
'Pffff,' zucht ik.
'Laat de zon in je haar!' zingt manlief plagerig op de tonen van Willy Sommer's 'Laat de zon in je hart', het aanstekelijke foute liedje waar bijna de hele familie gans het weekend loopt te zingen, fluiten of neurieën - tot (gespeelde) ergernis van sommigen.
'Ik zie wel, ik laat hem af als ik er me goed bij voel,' sluit ik het thema af.

Een dag later heb ik de sjaaltjes opgeborgen. Met een beetje gel, wat verbeelding en veel goede wil krijg ik er wel wat vorm in. Ik vind het mooi.

Leve de vrijheid!