dinsdag 9 december 2008

Inanna's reis

Bewogen weekendje: vrijdagmorgen begint met keelpijn, vrijdagnamiddag bezorgt het RSV-virus Leon weer een scherpe koortsopstoot, 's nachts ruilt de sint Nina's sabbelknuffels voor een pop, een kabouterhuisje en... een ziekenhuis. Ook Leon is vrolijk in de weer met zijn ballengooier. Jammer genoeg krijg ik er zaterdag al snel koorts bij. Geen ramp natuurlijk maar in mijn bloed vindt men bitter weinig witte bloedcelletjes om weerstand te bieden: 1.700 ipv. de gebruikelijke 5 à 10.000. De extra antibioticatroepen kunnen de koorts tegen 's avonds gelukkig terugdringen.

Maar mijn haardos krijgt wel een dag uitstel van executie. Zondagmiddag zit ik letterlijk en figuurlijk met mijn handen in mijn haar: hoezeer ik het ook verwachtte, het besef dat ik kaal wordt, kost me wat traantjes. Iedereen verliest normaal gesproken 50 tot 100 haren per dag, in de herfst verliezen we er naar 't schijnt zelfs meer. Maar ik verlies er zo'n 140.000 op 1 dag. Als Dieter mijn haar 's avonds begint af te scheren (na veel getreuzel van mijn kant), heb ik het toch moeilijk. Nina zit op de eerste rij en ze vindt het best vermakelijk, dat maakt het voor ons wat draaglijker. Toch even een blik in de spiegel gooien: oei oei ben ik dat? Mijn kale kop went echter snel. Wat een klein hoofdje heb ik. Nu kan ik met mijn mijn arsenaal sjaaltjes aan de slag. Ik sta er wel mee! Ik ga genieten van het weekje, want in mijn agenda staat bij vrijdag 12 december: fluosessie nummer 2.

Mijn strijd tegen borstkanker en vooral het verlies van mijn haren doen me terugdenken aan het verhaal van Inanna dat de docente voorlas tijdens mijn therapieopleiding, in de les over het gebruik van verhalen en sprookjes in psychotherapie. Toen vond ik het een mooi verhaaltje, maar ik stond er verder niet bij stil. Nu identificeer ik me zelfs voor een stuk met Inanna, die een reis maakt naar de Onderwereld maar eerst al haar uiterlijkheden van zich af moet leggen. Ik nodig jullie uit om het verhaal te lezen én te voelen...

Inanna, koningin van de Hemel en de Aarde, maakte ooit haar beroemde reis naar de Onderwereld, waar haar zus Eresjkigal woonde.
Op een dag hoorde Inanna over de noodkreet van haar oudere zuster Ereshkigal, die treurde over de dood van haar man. Inanna voelde zich verplicht om in de donkere Onderwereld af te dalen. Om zich op haar afdaling voor te bereiden, bezocht Inanna de tempels in de zeven steden van haar rijk en nam de zeven heilige 'me' in haar handen (de 'me' waren de ongeschreven wetten die als kenmerken van de goddelijke drijfkrachten werden aanzien en die zowel de kosmische orde als de maatschappelijke orde van de mensen bepaalden. Het waren abstracte begrippen die in concrete voorwerpen konden aanwezig zijn, bijvoorbeeld muziek in het muziekinstrument, heerschappij in de koninklijke troon...). Versierd met de zeven me-symbolen van haar staat als koningin, daalde ze af in de Onderwereld.

Onderweg naar de Onderwereld adviseerde Inanna haar trouwe dienaar, Ninshubur, om een beroep te doen op de vaderen om haar van de dood te redden als zij na drie dagen en nachten niet teruggekeerd zou zijn.

Toen ze bij de buitenpoort aankwamen, klopte Inanna aan en eiste te worden binnengelaten. Neti, de poortwachter, verscheen en informeerde: "Wie bent u?" Inanna antwoordde: "Ik ben Inanna, Koningin van de Hemel, op weg naar het oosten." Neti zei haar te wachten terwijl ze haar boodschap aan Ereshkigal overbracht. Toen Ereshkigal dit hoorde sloeg ze op haar dij en beet op haar lip. Nadat ze de kwestie ter harte had genomen, droeg ze Neti op om de zeven poorten van de onderwereld te ontgrendelen. En dan, één voor één, elke poort op een kier te zetten. Ereshkigal beval: "Laat Inanna binnenkomen en verwijder al haar koninklijke kledingstukken wanneer ze binnenkomt. Laat de heilige priesteres van de Hemel diep gebogen binnenkomen in de Onderwereld!"

En zo gebeurde het. Inanna liet een van haar zeven ‘kledingstukken’ bij elk van de zeven poorten achter totdat ze naakt en gebogen in de troonzaal stond. Daar velden de zeven rechters van de onderwereld hun oordeel over haar. Ereshkigal richtte de ogen van de dood op haar en veranderde haar eens zo mooie zuster in een lijk dat aan een haak aan de muur hing als een wegrottend stuk vlees.

Toen Inanna na drie dagen en nachten niet was teruggekeerd, ging Ninshubur naar de tempel in Nippur en verzocht ze vader Enlil haar te helpen, maar hij wilde zich niet erin mengen omdat hij wist dat een terugkeer uit de Onderwereld niet mogelijk was. Ninshubur ging naar de tempel van Ur en zocht assistentie bij vader Nanna, maar ook hij wilde niet helpen. Wanhopig ging Ninshubur naar Eridu en vroeg vader Enki om haar te redden. Diep ontdaan, haalde Enki vuil van onder zijn vingernagels vandaan en vormde twee wezens die noch mannelijk noch vrouwelijk waren. Hij zei hen de Onderwereld als vliegen binnen te gaan. Wanneer ze Ereshkigal zouden horen kreunen, steunen en zuchten tijdens de pijnscheuten van haar bevalling moesten zij ook moesten kreunen, steunen en zuchten. Dit deden ze zo doeltreffend dat Ereshkigal, die zich verbaasde over hun medeleven en zich getroost voelde, hen een geschenk aanbood. Ze vroegen slechts het lijk dat aan de muur hing. Toen ze het lijk kregen, volgden ze Enki’s instructies op en besprenkelden het met voedsel en levenswater.

Inanna stond op, herboren!

9 opmerkingen:

  1. Hoi Evy,

    Hier zijn we dan weer.
    Wat een mooi verhaal zeg. En wat knap dat jij jezelf daar in ziet. Maar ik kan het ergens wel begrijpen hoor. Alleen hoop ik natuurlijk van harte dat jij niet zo diep naar de Onderwereld moet.

    Wat je haar betreft: knap toch hoe zo'n klein ukkie er in slaagt om mama's tranen te drogen en zo'n moeilijk moment net iets draaglijker te maken.

    En Leonnetje ziet nog steeds zo af van het RSV-virus. Wat erg. Gelukkig heeft de antibioticakuur jou er toch weer effe bovenop gekregen.
    Hoe reageerde Nina op het afgeven van haar sabbelknuffels? Niet teveel afgezien tijdens de nachten?

    Ik wens je nu al heel veel succes vrijdag voor de volgende fluokuur. Ik hoop dat je die even "goed" mag doorstaan als de eerste.

    Knuffel.
    Ine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Evy,

    Door jou verhaal te lezen, (her)beleef ik een stukje de emoties van korte tijd geleden met mama. Ik herinner me dat ook bij haar het haarverlies een heikel punt was en dat Maxime (haar kleinkind) er ongelofelijke grapjes over maakte waardoor het iets minder pijnlijk werd. Ik kan je alleen maar zeggen dat dit haarverlies van "relatief" korte duur is en als je ziet wat voor een haarbos er na de kuur groeit, je zult versteld staan. Maar ik snap perfect dat dit nu niet zo makkelijk is. Nu het is gelukkig het seizoen voor de sjaaltjes en mutsjes en je vindt tegenwoordig echt wel heel leuke dingen dus ik zou zeggen, ga creatief tewerk en lanceer een nieuwe modelijn :-)) Ik hoop dat Leon snel van zijn virus afgeraakt zodat ook jij hem weer uitbundig kunt knuffelen. Maak er nog een mooie week van en heel veel sterkte voor vrijdag. Vero en Emma!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Evy,

    Wat een mooi verhaal !
    Oh, ben zo blij voor je dat de koorts onder controle kon gehouden worden.
    En ja, het is een emotionele opdoffer hé, al die haartjes afscheren. Maar blijf in gedachten houden dat die dubbel en dik terugkeren. Dit is maar tijdelijk.
    En gelukkig zitten we nu niet midden in een bloedhete zomer.Wat ik wel kan aanraden is 's nachts een dun mutsje te dragen,je staat ervan versteld wat een warmte onze haartjes ons anders bezorgen.
    Hopeijk raakt Leontje vlug van zijn lelijk virus af.Ocharme da ventje!
    Geniet nog intens van je week en ga er dan weer volop tegen aan !
    Heel veel moed en sterkte vrijdag, ik denk aan je !
    Dikke knuffel,
    Cathy B. xx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sterkte voor de komende dagen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dikke kus en veel sterkte morgen!!!
    Ik kan maar 1 iets zeggen: "Waaauw"
    Echt waar Evi, je bent super!

    Besitos
    miek

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Kom je een steunknuffel geven!!
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Evy,

    Ik kom je even héél véél moed inspreken, ik wens je veel sterkte voor je 2de fluosessie, gelijk jij het zo mooi noemt. En dan dat haar verliezen, ja héél emotioneel moment hé, ik heb me bij de kapper laten scheren tot op 6 mm, mijne man ging toen lopen, kon het niet aanzien, wens je veel kracht en sterkte toe en een fijn weekend,
    groetjes Sabine

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hey Evy,

    Ik vertrek straks voor een paar daagjes en ga dan niet op de computer kunnen komen, dus wou ik je nu veel succes wensen met de tweede fluosessie. Ik denk dat je daar nu zo ongeveer mee bezig zal zijn hé. Kheb echt zin om hier een paar straten verder jou een grote knuffel te komen geven, maar dat ga ik niet doen hoor ;) Geen schrik hebben.

    Heel veel sterkte de komende dagen en weet dat wij aan je blijven denken.

    Groetjes,
    Ine

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hallo Evy,
    ondertussen zal je die tweede fluo al wel gekregen hebben, hopelijk heb je er niet teveel last van. Doe het maar rustig aan, het komt wel goed !
    Dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen